آناهیتا فرشته پاکیها

آناهیتا فرشته پاکیها

فرشته آناهیتا فرشته موکل بر آب، باران،برکت،باروری،فراوانی،زناشویی،عشق،مادری،زایش،پیروزی
وسیاره ناهید(سیاره زهره یا ونوس)است.این فرشته که نمادی از پاکی وکمال زن ایرانی است ازدوران کهن در ایران باستان ستایش می شده است.

نام این فرشته در اوستا اردوی سورا آناهیتا آمده است. اردوی به معنی بالنده وفزاینده است. سور هم ریشه است با نام خاص سورنا در زبان فارسی پهلوی به معنی نیرومند وآناهیتا نیالوده و بی آلایش وپاک است واین صفت آبها و رودهاست که پاک و فزاینده و زورمند هستند.

نامهای دیگر او آناهید، آناهیت و ناهید میباشد.

در سوره آبان یشت اوستا توصیف این فرشته بسیار دقیق وشاعرانه آمده است. در آن جا آمده است که در کنار هر یک از رودها ودریاها،کاخ باشکوهی که بر روی هزار پایه قرار گرفته است و هزار ستون زیبا ویکصد پنجره درخشان دارد، بر روی صفحه ای بستری زیبا و خوشبوی، آراسته بالش ها گسترده است.این کاخ بلند  وباشکوه از آن دختری زیبا ، جوان، برومند و خوش اندام است. که کمری زرین بر میان بسته است. در آیه های دیگر آبان یشت ناهید را به صورت دختری برنا،سپید روی ، سپید بازوی راست کرداربلند بالا و خوش صورت و آزاده نژادی میبینیم که کمربند بر میان بسته وکفشهای درخشان پوشیده وبا بند های زرین آنها را بسته است و زینت های فراوان دارد.

درجای دیگر همان زن سرقامت و زیبا پیکر را می بینیم  که پوشش زرین وپر چین در بر کرده نیک ایستاده است.گوشواره های چارگوش زرین به گوش گردن بندی بر گردن آویخته است و تاج زرین هشت پری که زینتی جقه مانند در جلو دارد،آراسته به گوهرهایی که همچون ستاره می درخشند بر سر دارد در برخی پیکره ها نیز پوشش همانند چادر امروزین بر سردارد.

در جای دیگراو را به کردار دلاور گردونه ران می بینیم که بر گردونه ای سوار است ولگام چهار اسب بزرگ وسفید ویک رنگ و یک نژاد را که نمودار باد و باران و ابر تگرگ هستند در دست دارد و به سوی دشمن می تازد.

گاهی نیز این فرشته پاکی ها به چهره زنی جذاب لمیده بر بستری آسمانی توصیف شده است.

این فرشته بزرگ فزاینده گله ورمه،فزاینده گیتی ودارایی وفزاینده کشور است.

مردان وزنان را برای زایش پاک می سازد. دختران برای یافتن همسری نیک از او یاری می جویند.

همچنین در روایات ایرانی آمده است که به هنگام زایش زرتشت پاک، آناهیتا، مادر او(دغدو) را نوازش می کند و زرتشت پس از تولد در روی او و پدر و مادر میخندد.

به طور کلی چهره،اندام،زیبایی،اخلاق و رفتار او نمایانگر یک دختر ناب آریایی و زن اصیل ایرانی میباشد.

در نوشته های بازمانده از پارسی باستان نام او در نوشته های اردشیر دوم پادشاه هخامنشی بسیار است

پیکره ی او در در سراسر ایران زمین (مانند نقش رستم) در دوران هخامنشیان،اشکانیان و ساسانیان و سکه های آن دوران دیده میشود. پرستشگاه های فراوانی  به نام او در ایران زمین ساخته شده بود که هنوز یادمان های برخی از آنها (مانند معبد کنگاور) وجود دارد. برخی از آن ها نیز پس از اسلام تبدیل به زیارتگاه اسلامی گشته اند.